İşe başlama bildiriminde belirtilen tarihten önce fiilen pazarcılık faaliyetinde bulunulduğuna dair somut tespit yapılmadan, pazar tezgâhı kurma belgesindeki tarih esas alınmak suretiyle geçmişe dönük mükellefiyet tesis edilemeyeceği hk.

İstemin Özeti: Davacı tarafından, pazarcılık faaliyetinde bulunulacağı belirtilerek tesisi talep edilen vergi mükellefiyetinin işe başlama bildiriminde belirtilen 01.01.2013 tarihi yerine 10.09.1999 tarihinden itibaren pazar esnafı olarak kaydının olduğu ve adına tezgâh kurma belgelerinin düzenlendiğine ilişkin Esenler Belediye Başkanlığı Zabıta Müdürlüğü'nün 21.03.2013 tarih ve 2466 sayılı yazısına istinaden geçmişe dönük olarak 01.01.2008 tarihi itibariyle başlatılmasına ilişkin işlemin iptali ile 213 sayılı Kanun’un mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemiyle dava açılmıştır. Vergi Mahkemesinin kararıyla; davalı idarece mükellefiyetin başlangıcının geriye çekilmesine ilişkin olarak yalnızca belediyeden alınan, davacının pazar tezgâhının bulunduğuna ilişkin yazıya dayanıldığı, bunun dışında davacının mükellefiyetinin 01.01.2008 tarihinden itibaren başlamasını gerektirecek faaliyeti olduğuna ilişkin herhangi bir araştırma ve somut tespitin bulunmadığı, belediyeden davacı adına pazar yeri tahsis edilmesinin davacının fiilen pazarcılık yaptığı anlamına gelmeyeceği, dolayısıyla davacının mükellefiyet kaydının başlangıç tarihinin kendi başvuru tarihi olan 01.01.2013 yerine 01.01.2008 olarak değiştirilmesine ilişkin işlemde ve bu mükellefiyet tarihi değişikliğine bağlı olarak elektronik ortamda beyanname verilmediğinden bahisle kesilen özel usulsüzlük cezalarında hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Kararın, hukuka aykırı olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.

Karar: Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesi’nce işin gereği görüşüldü: İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür.

Temyizen incelenen karar, usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden, temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesinin kararının onanmasına, temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına, dosyanın Mahkemesine gönderilmesine, bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde Danıştay'da kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, oybirliğiyle karar verildi.