Vergi uygulaması açısından alınan kredilerin faizlerinin taşıtların maliyetine mi yoksa doğrudan gider hesaplarına mı intikal ettirileceği konusunda uygulamada duraksamalar olmaktadır.

163 seri nolu VUK’nu Genel Tebliğinde yapılan açıklamalarda amortismana tabi kıymet alımları ile ilgili ödenen kredi faizleri ve kur farklarının, kuruluş dönemine ait olanların sabit kıymetin maliyet bedeline, işletme dönemine ait olanlarında ilgili bulundukları yıllarda doğrudan gider yazma veya maliyete eklenmesi gerektiği belirtilmiştir. Anılan tebliğ düzenlemesi taşıt alımlarını direkt olarak içermemekle birlikte konuya ilişkin Maliye Bakanlığı tarafından verilen özelgelerde anılan tebliğ açıklamalarına yakın uygulamaların yapılması öngörülmüştür. Söz konusu özelgelerden bir tanesinin özeti aşağıdaki gibidir:

            “Bu itibarla, adı geçen şirketin alacağı arabanın iktisabı için bankaya ödeyeceği belirtilen faizin, arabanın aktife girdiği tarihe kadar tahakkuk eden ve ödenen kredi faizinin maliyete eklenmesi zorunludur. Ancak, aktifleştirildikten sonra tahakkuk eden faizlerin maliyete intikal ettirilmesi suretiyle amortismana tabi tutulması veya doğrudan gider olarak da muhasebe kayıtlarına intikal ettirilmesi mümkün bulunmaktadır.
Ancak mükellefin arabaya ait kredi faizlerinin ilgili bulundukları yılda doğrudan gider mi yazacakları yoksa amortismana mı tabi tutacakları hususundaki tercihlerini başlangıçta yapmaları gerekmektedir. Önce gider yazma yolunun seçilmesi halinde daha sonraki yıllarda bu tür giderlerin sabit kıymetin maliyetine eklenerek amortisman yoluyla itfa edilmesi veya önce amortisman ayırmaya başlayıp sonra gider yazma yoluna gidilmesine kanunen imkan bulunmamaktadır.”(Maliye Bakanlığı 20.02.1994 Tarih ve 270-2376/3296 Sayılı Özelgesi)

The expense recording of the interests paid over vehicle loans.
 
For purposes of tax applications,  whether the interests incurred over the loans utilized in the purchase of vehicles  should be added to the cost of vehicles, or directly to the expense accounts, creates certain disputes.
In the explanations that are provided in the Value Added Tax Code General Communiqué Series 163, it is stated that the loan interests and the  foreign exchange differences regarding the purchases of depreciable fixed assets, those that are relevant to the founding and pre-operating stage shall be carried to the cost of the fixed asset; and those that are relevant to the operating period, shall be either recorded as expense directly; or shall be added to cost.    Although this regulation does not directly concern vehicle purchases, in the Rulings issued by the Ministry,  it is envisaged that the course of actions to be applied regarding the vehicle loans are similar to that prescribed in the concerned communiqué. The summary of one of the Rulings,, is provided below: 
 
            “Hence, the portion of the loan that is required to be paid by the said company  for the acquisition of the vehicle, corresponding to the portion that has been accrued and paid until the date of capitalization of the vehicle, should be added to the cost. However, once the vehicle is capitalized, the  interests accrued could be subjected to depreciation through adding them to cost, or alternatively, they might be directly carried to the accounting entries as expense.
            However, taxpayers are required to choose their preferences regarding whether they will directly record the loan interests relating to the vehicle as expense during the pertinent year, or whether they will subject them to depreciation, at the beginning. If  the method of expense recording is selected  on the first year, adding of the expenses to the cost and setting aside of depreciation over them on the subsequent year; or conversely, setting aside of depreciation during the initial year, and expense recognition on the subsequent years, is legally disallowable. (Ruling issued by the Ministry of Finance dated 20.02.1994, and Numbered 270-2376/3296) Muhasebe Vergi