5228 sayılı kanunun 38’inci maddesi ile 13.07.1956 tarih ve 6802 sayılı Gider Vergileri Kanunu’nun Özel İletişim Vergisi başlıklı 39’uncu maddesi yeniden düzenlenmiştir.

Anılan 39’uncu maddenin birinci fıkrasında; Telekomünikasyon Kurumuyla görev veya imtiyaz sözleşmesi imzalamak veya bu Kurumdan ruhsat veya genel izin almak suretiyle telekomünikasyon altyapısı kurup işleten veya telekomünikasyon hizmeti sunan işletmecilerin Kanun maddesinde belirtilen hizmetlerinin özel iletişim vergisine tabi olduğu, bu kişilerin özel iletişim vergisinin mükellefi olduğu, verginin matrahının katma değer vergisi matrahını oluşturan unsurlardan teşekkül edeceği ve katma değer vergisi matrahına dahil edilmeyeceği ve düzenlenecek faturalarda özel iletişim vergisinin ayrıca gösterileceği hükme bağlanmıştır.

Ayrıca maddede, “Bu vergi,... gelir ve kurumlar vergisi uygulamasında gider kaydedilemez ve hiçbir vergiden mahsup edilmez.” hükmü yer almaktadır.
Konuya ilişkin Maliye Bakanlığı tarafından yayımlanan 14.10.2005 tarih ve 19 no’lu Kurumlar Vergisi Sirkülerinde ödenen Özel İletişim Vergilerinin Gelir ve Kurumlar Vergisi uygulamasında gider yazılıp yazılamayacağı hakkında açıklamalara yer verilmiştir. Söz konusu açıklamalara takip eden bölümlerde yer verilmiştir.

ÖTV mükelleflerinin durumu

Telekomünikasyon Kurumuyla görev veya imtiyaz sözleşmesi imzalamak veya bu Kurumdan ruhsat veya genel izin almak suretiyle telekomünikasyon altyapısı kurup işleten veya telekomünikasyon hizmeti sunan ve özel iletişim vergisinin mükellefi olan işletmecilerinin fatura üzerinde gösterip tahsil ettikleri ve beyan ederek ödedikleri özel iletişim vergileri ile bu hizmetlerle ilgili olarak kendi adlarına düzenlenen faturalarda yer alan özel iletişim vergilerini, önceki bölümde yer alan madde hükmü uyarınca, gelir veya kurumlar vergisi uygulamasında matrahın tespitinde gider olarak dikkate almaları mümkün bulunmamaktadır.
 
ÖTV mükellefi olmayan diğer mükelleflerin durumu
 
Özel iletişim vergisi tek aşamada ve bir defaya mahsus alınan vergi olup bu verginin mükellefi olanlar Kanun maddesinde belirtilen hizmet teslimleri için düzenleyecekleri faturalarda hesaplanan özel iletişim vergisine yer verecekler; özel iletişim vergisi mükellefleri arasında gerçekleşecek hizmet satışlarında, bu vergiyi ödeyerek hizmeti satın alan mükellefler, söz konusu hizmete ilişkin düzenleyecekleri faturalarda önceden ödemiş oldukları özel iletişim vergisini Katma Değer Vergisi Kanununun 29, 30, 32 ve 34 üncü maddelerinde belirtilen hükümler çerçevesinde indirim konusu yapabileceklerdir.
Özel iletişim vergisinin mükellefi olmayan gelir veya kurumlar vergisi mükellefleri, adlarına düzenlenen faturalarda yer alan özel iletişim vergisini, Kanunun “Bu vergi,... gelir ve kurumlar vergisi uygulamasında gider kaydedilemez ve hiçbir vergiden mahsup edilmez.” hükmü gereğince vergi matrahlarının tespitinde gider olarak dikkate alamayacakları gibi; hesaplanan gelir veya kurumlar vergisinden mahsup etmeleri de mümkün değildir.

The expense nature of the special communication tax
 
Through Article 38 of  Law Numbered 5228, Article 39 of the Excise Tax Law dated 13.07.1956, No. 6802,  has been revised, under the heading “Special Communications Tax”.

In the first paragraph of the said Article 39 it is stated that “ The services stated in the Law, provided by operators who  establish and operate  telecommunications infrastructure, or who provide telecommunications services through the conclusion of an assignment or concession agreement with the Telecommunications Authority, or who have obtained a license or general permission from the Telecommunications Authority, shall become subject to special communications tax, that such operators are special communications tax liables, that the items that constitute the tax base shall consist of  the items that also constitute the value added tax base and shall not be separately be added up to the value added tax base, and that the special communications tax shall be disclosed separately on the invoices to be issued. .

            Also, in the same article, it is stated that “For purposes of income tax and corporation tax applications … this tax cannot be recorded  as expense and cannot be offset against any taxes.”

 Corporation Tax Communiqué promulgated by the Ministry of Finance regulating this subject matter numbered 19 and dated 14.10.2005,  contained explanations regarding whether or not the Special Communications Tax should be recorded as expense for purposes of income tax and corporation tax applications. The relevant explanations are provided in the ensuing sections.

The Status of the Special Communications Tax Liables 

Pursuant to the explanations provided above, the special communications taxes  disclosed on the invoice, collected and paid through the filing of a tax return by operators who  establish and operate  telecommunications infrastructure, or who provide telecommunications services through the conclusion of an assignment or concession agreement with the Telecommunications Authority, or who have obtained a license or general permission from the Telecommunications Authority, and the special communications taxes that are disclosed on the invoices issued to their names, cannot be treated as expense for purposes of income tax and corporation tax applications.

The status of other taxpayers who are not Special Communications Tax Liables 

The Special Communications Tax is a type of tax that is levied at once, at a single stage, and the liables of this tax, shall include  special communications taxes that are calculated on their telecommunications services referred to above: and during the sale of telecommunications services  among the special communications tax liables, the taxpayers who have paid this tax and who have purchased such services, shall be allowed to deduct the total of the special communications tax that they have previously purchased,  on the invoices that they will draw up in connection with this service, pursuant to the provisions that are provided in Articles 29, 30, 32 and 34 of the Value Added Tax Code.

Whereas, pursuant to the above mentioned provision stating that For purposes of income tax and corporation tax applications … this tax cannot be recorded  as expense and cannot be offset against any taxes”, the income and corporation tax liables shall not treat these taxes as expense in the determination of their tax assessment bases, and shall not be allowed to deduct this tax from the income and corporation burdens that they have calculated. Muhasebe Vergi